ارزیابی سیاست‌های مدیریت منابع آب در حالت وجود اطلاعات ناقص با استفاده از بازی علامت‌دهی، مطالعه موردی: حوضه آبریز زاینده رود

افزایش نیازهای آبی در دهه‌های اخیر توأم با نوسانات اقلیمی و همچنین وجود ذی‌نفعان‌‌ مختلف با اهداف و تمایلات متضاد فرآیند تخصیص آب را پیچیده کرده است. اجرای طرح‌ها و پروژه‌های انتقال آب عمدتاً با اطلاع‌رسانی صورت می‌گیرد اما در زمان اجرا، اطلاعات مربوط به این طرح‌ها ازجمله میزان آورد واقعی این طرح‌ها و نحوه تخصیص آن بین ذی‌نفعان و مشخص نیست. در این مقاله به‌منظور در نظر گرفتن عدم قطعیت‌های موجود درباره طرح ملی شیرین سازی و انتقال آب از خلیج‌فارس به صنایع استان اصفهان از بازی علامت‌دهی استفاده می‌شود. در این مقاله بازی علامت‌دهی با در نظر گرفتن عدم قطعیت‌های موجود درباره طرح ملی شیرین سازی و انتقال آب از خلیج‌فارس به صنایع استان اصفهان و با حضور وزارت نیرو به‌عنوان فرستنده و کشاورزان به‌عنوان گیرنده توسعه داده می‌شود. تعادل این بازی از نوع یک‌کاسه است به‌طوری‌که در این تعادل، وضعیت اجرای طرح ملی و سیاست پشت پرده برای احقاق حق‌آبه کشاورزان و تالاب گاوخونی در هر حالتی که باشد برای وزارت نیرو بهینه است که حداکثر به میزان 60 درصد تأمین حق‌آبه گندم کاران از آب سطحی برای کشت آن‌ها از سد زاینده‌رود رها کند و از سوی دیگر کشاورزان نیز سطح زیر کشت خود را به میزان 10 درصد کاهش دهند. نتایج نشان می‌دهد که در صورت تمرکز یک‌جانبه وزارت نیرو به ارزش اقتصادی آب و عدم توجه به جنبه‌های اجتماعی، حقوقی و زیست‌محیطی، حتی با اجرای این طرح ملی، تمایلی برای احقاق حق‌آبه کشاورزان یا تالاب بین‌المللی گاوخونی نخواهد داشت.